Μάχη των φίλων: Πόσο διαρκεί το τέλειο σεξ;

387 λεπτά ή 387 χρόνια διαρκεί το τέλειο σεξ;

Μάλλον κάτι δεν έχετε καταλάβει καλά. Μάλλον κάπου έχετε μπερδευτεί. Μάλλον το γυναικείο ένστικτό σας κάπου λανθάνει.

Δεν ξέρω, αν πρέπει να πω ευτυχώς ή δυστυχώς, αλλά μετά από ένα one-night stand είναι πολύ πιθανό να μην ξανατηλεφωνηθούμε και είναι άκρως λογικό. Τώρα, ξέρω τι θα μου πεις. Πώς γίνεται με κάποιον που έχεις αγκαλιαστεί, έχεις φιλήσει, έχεις γίνει «ένα» να μην επικοινωνήσεις ξανά;

Δεν ξέρω. Ρίξε το φταίξιμο στην κοινωνία που είναι σκληρή, ρίξε το στη δουλειά που έχει γίνει μια νέας μορφής δουλεία και δε μας αφήνει χρόνο για έρωτες παρά μόνο για ικανοποίηση των βασικών μας ενστίκτων, ρίξε το στον κυνισμό των ανδρών. Κάνε ό,τι θέλεις, απλά δέξου το και μην αναλώνεσαι σε ατέρμονες συζητήσεις.

Απλά κάναμε σεξ. Ανεξάρτητα απ' το αν ήταν καλό ή κακό, αν θέλω να το επαναλάβουμε θα σου ξανατηλεφωνήσω και αν θες και συ θα δεχτείς. Τόσο εύκολα. Αν στη συνέχεια νιώσουμε πως έχουμε ανάγκη κάτι παραπάνω, τότε μακάρι μια σχέση να ευοδωθεί.

Δε σου συστήθηκα ως αιώνια παρθένα, fan της Britney Spears την εποχή ακόμα που έβγαινε αθώα με το βουτυρομπεμπέ Justin και δευτεροξαδέλφη της συμπαθεστάτης Ελένης Λουκά. Έχω γνωρίσει αρκετούς άντρες πριν από εσένα και, όπως όλα δείχνουν, θα ακολουθήσουν και άλλοι μόλις στρίψεις στη γωνία.

Πριν πάρεις το φίλο σου να βγείτε, ενώ ταυτόχρονα καυχιέσαι πως άλλος ένας «σύρτης» μπήκε στην πόρτα, βαθμολογώντας το στήθος μου, το ζουμερό μου ποπό και την τεχνική μου, σκέψου καλά αυτά που θα σου πω γιατί δεν πρόκειται να τα ξανακούσεις.

Όσο το ήθελες εσύ, άλλο τόσο το ήθελα και εγώ. Η μόνη διαφορά είναι πως εάν ήθελες απλά ένα ευχάριστο one-night stand δε χρειαζόταν να μου μαγειρέψεις γκουρμέ δείπνο με τη συνοδεία κρασιού, να προγραμματίσεις μαζί μου όλες σου τις διακοπές και να μου υποσχεθείς τον ουρανό με τα άστρα.

Δόξα το Θεό έχω ένα σωρό φίλους για να ταξιδέψω μέχρι τη ζούγκλα του Αμαζονίου, να μεθύσω στο Σύνταγμα, να κάνω βόλτα με το ποδήλατο και να παρακολουθήσω τη συναυλία των «Grinderman».

Τα παραμύθια, όμως, είναι για τα παιδάκια και δε μου χρειάζονται για να «πέσω» στο κρεβάτι μαζί σου. Είναι, πώς να στο πω, ΕΝΤΕΛΩΣ περιττά αν δε θέλεις να αφήσεις το περιθώριο του «ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» στη συνέχεια της ιστορίας. Και, αν ήξερα πως το βασιλόπουλο είναι ο Πινόκιο, ούτε με τρικλοποδιά δεν θα έπεφτα σε εκείνο το κρεβάτι.

Η ερωτική συνεύρεση της μιας βραδιάς δεν είναι για μένα τρόπος σκέψης, είναι δείγμα συναισθηματικής πενίας, που λέει μία φίλη, και όσο είναι στο χέρι μου προτιμώ να είμαι σε δίαιτα παρά να φάω το μισοφαγωμένο σουβλάκι που θα βρω πατημένο στο δρόμο.