Πόσο συχνά κάνουν στοματικό σεξ τα ζευγάρια;

Κάποτε ήταν θέμα-ταμπού. Στη συνέχεια ήρθε η Σαμάνθα του Sex & The City και από το πολύ το "φυσα-ρούφα" στα τέσσερα και το καρατραβηγμένο από τα μαλλιά ιδιαίτερό της προς τις άλλες τις μουλάρες που δεν ξέραν πως να το παρκάρουν στο στόμα τους, το θέμα έγινε "σούπα". Από τότε προτιμήσεις, πρωτοβουλίες, εντυπώσεις και ηθικά συμπεράσματα γύρω από το στοματικό σεξ, πάντα μεταξύ γυναικών, έγιναν ψιλικοκό κουβεντολόι και θέμα προς αποδόμηση ανάμεσα στον δεύτερό τους καπουτσίνο και στο πρώτο τους μάνγκο ντάκιρι. Από την άλλη, οι άντρες, όσον αφορά το συγκεκριμένο σπορ, διατηρούν κλασική στάση. Θα το έλεγες κι "αμυντική". Κάθονται και περιμένουν... Εξάλλου, στην περίπτωση αυτή, καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα!

Η αλήθεια είναι ότι έχουν γραφτεί επικά, διαχρονικά τσοντοσενάρια στηριγμένα στο στοματικό σεξ με μνημειώδεις τίτλους όπως  "Η πίπα της Ειρήνης" (πιθανώς ήταν φίλη γειτόνισσα που διατηρούσε μαγαζάκι-γωνία με... είδη καπνού), "Ο πιπανικός" (το νινί σέρνει καράβι, αλλά η πίπα προφανώς το ρίχνει βράχια!), κλπ. Μπορεί να έχει γραφτεί ιστορία με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα (πρόσθεσε στην εξίσωση και σπέρμα, πολύ σπέρμα) για το μυθικό "σπορ" που ρίχνει στο καναβάτσο ακόμη και τον βασιλιά των σπορ, το ποδόσφαιρο (αν είναι να διαλέξεις τελικός Τσου-Λου ή στοματικό από τη γκόμενα, μαλλον επιλέγεις το δεύτερο και το πρώτο θα το προλάβεις στο 2ο ημιχρόνιο). ΑΛΛΑ! Το "αλλά" κουβαλάει μια μεγάλη αλήθεια και μια αναπάντεχη παραδοχή, από αντρικής πλευράς, αφού σε έρευνα πρόσφατη, όταν ρωτήθηκαν κάποιοι ομοιδεάτες μπουνταλάδες "διείσδυση ή πίπα;", 3 στους 4 απάντησαν αγέρωχα "βάστα γερά γιατί θα Ζμπρώξω", ορμόμενοι από τον μέγα Έλληνα Ζμπρώχτη, τον εμβληματικό Γκουσγκούνη (ο τέταρτος αρχικά άκουσε ΠΙΤΑ και τη ζήτησε αλάδωτη και χωρίς τζατζίκι, μετά του το επανέλαβαν και -λογικά με πλήρη συνείδηση- επέλεξε το στοματικό σεξ). Το στοματικό λοιπόν πέρασε σε δεύτερη μοίρα, στην κόντρα του με την είσοδο από τον κόλπο, οπότε κι αυτό, ηττημένο και απαρηγόρητο βρήκε μια σκοτεινή γωνίτσα και πήγε να κλάψει μόνο του γιατί τα άλλα παιδάκια (οι 3 στους 4 μπουνταλάδες που λέγαμε) δεν το έπαιζαν.
Οπότε κι αυτό το καημένο (ο λόγος για το στοματικό σεξ, μην ξεχνιόμαστε), αποφάσισε να κάνει ντόρο γύρω από την πάρτη του μόνο του, "να τους δείξει αυτό" και να τρίψει στη μούρη όλων των αντρών το πόσο σπουδαίο είναι, πόσο αναγκαίο είναι, πόσο αναντικατάστατο είναι και πόσο μαεστρία θέλει για να μυηθείς στα κόλπα του!
Και το πέτυχε! Αποτέλεσμα; Παρότι δεν έρχεται -ερωτικά- πρώτο στις γενικές προτιμήσεις των αντρών που ρίχνουν μια γυναίκα στο κρεβάτι (στα τέσσερα ή στ' ανάσκελα), πρόσφατες έρευνες και πίπες-στατιστικά (!) μας οδήγησαν στα εξής μεγαλεπήβολα συμπεράσματα για την υπόθεση "Βαθύ Λαρύγγι" (Watergate και Νίξον δεν έχουν καμία σχέση, μιλάω πάντα για το απλό λαρύγγι, με όλα τα φόντα για... βαθιά γεώτρηση!):
Αν λάβουμε υπόψη μας ότι το 51% των αντρών θεωρεί πως είναι απαραίτητη προυπόθεση σε κάθε συνεύρεση η γυναίκα να το "σαλιώσει το ματζούνι", το 41% αφήνει την επιλογή στη γκόμενα (τόσο ελεύθερη βούληση που, αν από την πολύ ελευθερία η βούληση χαθεί στο δρόμο, την παίρνει από το χεράκι -τη βούληση πάντα- και την οδηγεί δεξιοτεχνικά και με ακριβείς κινήσεις στο... στόχο).
Ένα "παπαδοπουλικό" 7,5% θεωρεί "υποχρέωση της γυναίκας όταν είναι αδιάθετη να εκτελεί τα συζυγικά της καθήκοντα με το στόμα", ενώ ένα ολοστρόγγυλο -κουλούρα- 0% των ερωτηθέντων αντρών, το οποίο λογικά έχει ως φιλοσοφία ζωής το "η δουλειά δεν είναι ντροπή" (προφανώς και το "blow-job" υπόκειται στο ίδιο εργασιακό δίκαιο), παραδέχεται ότι δεν ντρέπεται να γυρίσει στη δικιά του και να της κάνει νόημα να... κατηφορίσει, αλλά να σαλιώσει πρώτα το χειλάκι της για να γλιστράει σωστά η "σανίδα".
Οπότε, όλα τα παραπάνω, κατόπιν ώριμης σκέψης και συνυπολογισμού των δεδομένων, που μας οδηγούν; Μα φυσικά στο απλούστατο συμπέρασμα -με πολιτισμικό αντίκτυπο- ότι το... κλαρίνο είναι πράγματι το εθνικό μας όργανο!