Βάζουμε πράσινο στο εργοστάσιο!!!

Νέα, «οικολογική» τούτη τη φορά, παράσταση ετοιμάζει να επιδείξει η ΑΓΕΤ στους καλεσμένους της, στην καθιερωμένη θρησκευτική εκδήλωση 6-12-2010 την ημέρα της εορτής του Αγίου Νικολάου και της ομώνυμης εκκλησίας στο χώρο του εργοστασίου στη Χαλκίδα.
Η παράσταση βαφτίστηκε «βάζουμε πράσινο στο εργοστάσιο» και εντάσσεται, σύμφωνα με τα γραφόμενα, «σ’ ένα εκτεταμένο πρόγραμμα έργων ανάπλασης και βελτίωσης των εγκαταστάσεών του».
Εκείνο που «παρέλειψαν» να ενημερώσουν οι διοργανωτές της και θα το κάνουμε εμείς, είναι ότι όταν μιλούν για εργοστάσιο, εννοούν πλέον ένα νεκροταφείο…

ΔΙΑΛΥΣΗ – ΑΠΑΞΙΩΣΗ – ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ
•Εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια η παραγωγή τσιμέντου μειώνεται συνεχώς και έφτασε στο σημείο, ένα εργοστάσιο δυναμικότητας 2,5 εκατομμυρίων τόνων ετησίως, να παράγει ΜΟΛΙΣ το 1/5 .
•Παράλληλα διογκώνεται η εισαγωγή τσιμέντου, για την οποία η ΑΓΕΤ δηλώνει ότι δεν την ανησυχεί, επειδή οι ποσότητες που εισάγονται είναι μικρές …(ακούγεται περίεργα).
•Η μείωση των θέσεων εργασίας με τα προγράμματα «οικειοθελούς αποχώρησης» έχουν στην κυριολεξία διαλύσει όλη την παραγωγική και όχι μόνο, δομή του εργοστασίου.
•Τα τρία τελευταία χρόνια ξόδεψαν περισσότερα από 40 εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις προκειμένου να χαθούν κοντά 200 θέσεις εργασίας.
•Μηχανήματα και ανθρώπινο δυναμικό απαξιώνονται καθημερινά και το μόνο που μοιάζει να τους ενδιαφέρει είναι πως να εξαναγκάσουν ψυχολογικά, όλο και περισσότερους εργαζόμενους, να φύγουν.
•Υπερωρίες και εργολαβίες ανεξέλεγκτες γιατί το μόνιμο προσωπικό δεν επαρκεί πλέον ούτε για τις στοιχειώδεις καθημερινές εργασίες.
•Καμία δέσμευση, κανένας σχεδιασμός δεν υπάρχει ή δε μας γνωστοποιείται για το μέλλον.
Τα ίδια μαντάτα για τις «δραστηριότητες» του ομίλου ΑΓΕΤ περιγράφονται και σε κοινή ανακοίνωση των άλλων σωματείων του ομίλου που δημοσιεύτηκε προχθές.
Και για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση, κανείς μας δεν είναι εναντίον της όποιας ενέργειας συμβάλει στην περιβαλλοντολογική βελτίωση .
Αν λοιπόν το πράσινο και οι αναπλάσεις, το δενδρολίβανο, η κουμαριά, η λεβάντα, η καλλωπιστική ροδιά, το βοτανολογικό μονοπάτι, συνυπήρχαν με την αμείωτη παραγωγική δραστηριότητα και τον μελλοντικό σχεδιασμό για ανάπτυξη, τότε δεν θα υπήρχε τίποτα περίεργο, ύποπτο ή μεμπτό στην όλη υπόθεση.
Ο τρόπος όμως με τον οποίο στήνεται η παράσταση, με μεγάλη διαφήμιση αλλά πρόχειρα και βιαστικά, προκειμένου να προλάβουν το χρόνο (εορτή Αγίου Νικολάου) να επιδείξουν στους θρησκευόμενους επισκέπτες το σεβασμό τους στη θρησκεία και το περιβάλλον, αποδείχνουν σε μας την υποκρισία τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: περιβαλλοντολογικοί φωστήρες…ξερίζωσαν ελιές από το χώρο του λατομείου και τις μεταφύτεψαν στο εργοστάσιο κι αυτό το διαφημίζουν ως κατόρθωμα! Τα φυτώρια βλέπετε κοστίζουν… φθηνότερα!
Για μας η παράσταση αυτή εντάσσεται στις προσπάθειες δημιουργίας οικολογικού προφίλ, προκειμένου η ΑΓΕΤ να προετοιμάσει την τοπική κοινωνία να αποδεχτεί την χρήση «εναλλακτικών καυσίμων»…