Γιατί η ατάκα χωρισμού πρέπει να μοιάζει με διπλωματικό γράμμα πρέσβη σε εμπόλεμη περίοδο;
Σκεφτόμουν πολύ την τελευταία ατάκα χωρισμού που άκουσα πρόσφατα που ήταν κάπως έτσι «Σ' αγαπώ, απλά δεν είμαι πια ερωτευμένη μαζί σου». Το ανδρικό μυαλό μου το ερμήνευσε ως μια παύση στη σχέση και πως εφόσον με αγαπά, αν μείνω στον περίγυρο κάποια στιγμή θα με ξαναερωτευτεί.
Μόνο που η «καλή» μου στην ουσία εννοούσε πως έχουμε αναπτύξει αισθήματα αγάπης, απλά η φλόγα μας έχει σβήσει και παρόλο που δεν είναι λάθος κανενός δεν υπάρχει μέλλον μεταξύ μας σε σεξουαλικό επίπεδο, αλλά παρόλα αυτά θέλει να μείνουμε φίλοι.
Εν συνεχεία σκέφτηκα πως και εγώ έχω χρησιμοποιήσει αυτήν την ατάκα στο παρελθόν, θέλοντας να δικαιολογήσω την πολυγαμικότητα που είναι γραμμένη στο DNA μου. Γιατί όμως άνδρες και γυναίκες όταν χωρίζουμε πρέπει να λειτουργούμε σαν διπλωμάτες πολιτικοί και δεν λέμε τα πράγματα με το όνομά τους;
Τελικά ίσως μας αρέσει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, να μας θεωρούν «καλά παιδιά» και όχι εγωιστές. Να συνεχίσουν να μας αγαπούν και φυσικά να αφήσουμε ένα παραθυράκι ανοικτό για το μέλλον, γιατί ο χειμώνας είναι δύσκολος και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα χρειαστείς μια αγκαλιά για να κουρνιάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου