Βενιζέλος, ο συμπρωθυπουργός

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον τελευταίο μήνα εκτελεί χρέη πρωθυπουργού.

Δεν είναι ο άνθρωπος που έχει τον τελευταίο λόγο στις αποφάσεις, ούτε εκείνος που ρυθμίζει αυτόνομα τις εξελίξεις, αλλά είναι ο μόνος υπουργός που βγαίνει μπροστά καθημερινά και δείχνει έτσι ότι οδηγεί… το καράβι που λέγεται Ελλάδα.

Από την στιγμή λοιπόν που είναι εκείνος που «βγαίνει», στη συνείδηση των πολλών «είναι» κιόλας.

Πολλοί πιστεύουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου τον τοποθέτησε στη συγκεκριμένη θέση ύστερα από πλάγιο εκβιασμό. Δεν είναι η μόνη αλήθεια. Το όνομα του Βενιζέλου έπαιζε μήνες πριν γι’ αυτή τη θέση. Οι γνωρίζοντες το ξέρουν καλά. Συμμετείχε σε κλειστές συσκέψεις, εξέφραζε άποψη περί των οικονομικών, διαφωνούσε με τον Παπακωνσταντίνου και την ίδια ώρα κατάφερνε να στηρίζει την κυβέρνηση με τα «ναι μεν, αλλά» του.

Σήμερα βρίσκεται στον πυρήνα του κυβερνητικού σχήματος. Είναι ένα δεδομένο που έχει δύο όψεις. Αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη δεν υπάρχει ενιαία φωνή. Τα πάντα εξαρτώνται από πολιτικούς παράγοντες, όπως η Άγκελα Μέρκελ, που πρωτίστως δουλεύουν για πάρτι τους.

Από την άλλη μεριά ο Βενιζέλος δεν διαθέτει ιδιαίτερη εμπειρία πάνω στο θέμα «διαπραγματεύσεις με ξένους εταίρους». Τώρα μαθαίνει. Σε αντίθεση ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορούσε να θεωρηθεί πρύτανης του θέματος.

Βέβαια ο Βενιζέλος ξέρει να χειρίζεται τα ελληνικά media όπως ο ΓΑΠ δεν έμαθε ποτέ. Οι προσωπικές του επαφές εκτείνονται σχεδόν στο σύνολο των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης.

Θα μπορούσε έτσι να πει κάποιος ότι κατά ένα τρόπο οι δυο τους αλληλοσυμπληρώνονται. Δεν συμβαίνει όμως αυτό. Στην πράξη ο ένας ακυρώνει τον άλλον.

Απ’ όποια πλευρά και να το δει κανείς, ο ένας για τον άλλον είναι ο τελευταίος πολιτικός που θα επιθυμούσε να συνυπάρξει. Όμως η ζωή κάνει κύκλους. Και τώρα στη συνεργασία των δύο αυτών ανδρών παίζεται το μέλλον της χώρας.

Αυτό πλέον είναι ταυτόσημο με το δικό τους μέλλον.

Ο Γιώργος από έναν αδέξιο χειρισμό προσώπων αναγκάστηκε να μπει για να σωθεί στην ίδια βάρκα με τον Βαγγέλη. Και ο Βαγγέλης από έναν επιδέξιο χειρισμό καταστάσεων κινδυνεύει να πέσει μόνος του στα βαθιά, σώζοντας τον Γιώργο από βέβαιο πολιτικό πνιγμό.

Και στην πολιτική το θέμα δεν είναι αν αγωνίστηκες για οτιδήποτε, αλλά αν σώθηκες τελικά.