Σε έναν άτυπο επαναπροσδιορισμό θέσεων και προτεραιοτήτων προχωρά τις τελευταίες ώρες η ελληνική πλευρά...αναφορικά με τους αμέσως επόμενους στόχους της, για την έξοδο της χώρας από την κρίση χρέους.
Κοινή είναι η αίσθηση ότι τα τελευταία 24ωρα, η αναδιάρθρωση του χρέους μονοπώλησε το ενδιαφέρον, ενώ στην πραγματικότητα αυτός δεν είναι ο βασικός στόχος, τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Αντιθέτως, εκείνο το οποίο προέχει είναι η διασφάλιση της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής των 110 δισ ευρώ, που έως πριν λίγο καιρό ήταν "απλησίαστο όνειρο" και σήμερα θεωρείται ήδη ξεπερασμένο, καθώς αντιμετωπίζεται ως δεδομένο, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει καν αποφασισθεί.
Αυτό το οποίο έχει καταφέρει η ελληνική κυβέρνηση είναι να αποσπάσει μερικές ημιεπίσημες δεσμεύσεις, σχετικά με την θετική κατάληξη του αιτήματος. Όμως, πέραν τούτου, ουδέν. Το γεγονός ότι έχει πάρει ήδη δύο παρατάσεις, θα έπρεπε να αρχίσει να ανησυχεί την Αθήνα, η οποία τώρα ελπίζει ότι το ζήτημα θα διευθετηθεί στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της 4ης Φεβρουαρίου στις Βρυξέλλες.
Αλλά και πάλι τίποτα δεν είναι σίγουρο. Όπως δεν είναι σίγουρο ότι θα "πάει" για το Eurogroup του Φεβρουαρίου. Το ίδιο κατά το μάλλον ή ήττον ισχύει και με την περίπτωση της μείωσης του επιτοκίου, με το οποίο θα πληρωθούν αυτά τα 110 δισ. Αυτή τη στιγμή παραμένει στο σχεδόν απαγορευτικό 5%.
Υπάρχει μια αόριστη δέσμευση για μείωση του στο 3,50%. Όμως επισήμως δεν έχει αλλάξει ακόμα τίποτα. Και το παράδοξο όσο και στρεβλό της υπόθεσης, είναι ότι στην Αθήνα μιλάμε ήδη για την αναδιάρθρωση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου