Έρως ανίκατε χρήμα...

Γιατί το χρήμα είναι αφροδισιακό και το σεξ έχει οικονομικές διαστάσεις.
Είναι ίσως κοινοτοπία να πει κανείς πως το χρήμα και το σεξ έχουν μια ξεχωριστή σχέση, αφού όλοι κάποια στιγμή της ζωής τους χρησιμοποιούν ερωτικές, ποιητικές αλλά και πρόστυχες λέξεις, για να ονομάσουν αυτά τα δύο στοιχεία που κυριαρχούν στο μυαλό των ανθρώπων, αλλά και οργανώνουν τις σχέσεις και τις κοινωνικές ομάδες, τα έθνη και τους πόλεμους.
Από την ωραία Ελένη μέχρι τη φράση ότι «πίσω από ένα επιτυχημένο άνδρα βρίσκεται μια γυναίκα πάντα», η γυναίκα του Καίσαρα κ.λπ., τα άπειρα άσματα λαϊκά και όχι που υμνούν ή καταδικάζουν το άτιμο το χρήμα, τη μοιραία και καταστροφική γυναίκα… Φαίνεται πως οι δύο αυτές επιθυμίες για σεξ και χρήμα έχουν μερικά πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με την ανθρωπολογική θεώρηση, η πρώτη μορφή χρήματος είχε τη μορφή της γυναίκας, γιατί στις πρωτόγονες φυλές η ανταλλαγή δεν γινόταν με συμβολικό χρήμα αλλά με πραγματικές χρηστικές άξιες, άρα τότε μια γυναίκα θα έπρεπε να αγοραστεί από τον υποψήφιο που κατέβαλε στον πατέρα της αντίτιμο με τη μορφή ζωών (πρόβατα κατσίκες), που ήταν επίσης χρήσιμα για την επιβίωση των μικρών φυλών, αλλά και θεσμική αξία, αφού το ταμπού της αιμομιξίας σε εκείνα τα πολύ παλιά χρόνια είχε πάλι ως βάση τη διατήρηση της παρθενίας της γυναίκας από την οικογένεια (πατέρας ,αδέλφια), για να μπορέσει να τη πάρει ως δώρο αγνό και ανέγγικτο ένας ξένος.
Άρα, η φυλή και η τότε ομογένεια, για να επιβιώσε,ι έπρεπε να γίνει τιμωρητική για την παραβίαση αυτού του κανόνα, που θα έκανε τα θηλυκά της οικογένειας άχρηστα στην ανταλλαγή.
Από αυτές τις ανθρωπολογικές ερμηνείες, που είναι δηλωτικές της σχέσης ανταλλαγής χρηστικής άξιας-υπεράξιας στις προπολιτισμικές κοινωνίες και ο πρόσφατα χαμένος φιλόσοφος L. STRAUSS, έδειξε πως όλες οι κοινωνίες πρωτόγονες και μη έχουν ως αρχή επιβίωσης την ανταλλαγή και μόνο γύρω από αυτήν κτίζονται κανόνες σχέσεων όπως ο γάμος, η οικογένεια, τα παιδιά...
Με λίγα λόγια, οι κοινωνίες εφευρίσκουν τους θεσμούς που τις κάνουν να επιβιώνουν.
Αν δει κανείς το σημερινό πολιτισμό με τη λογική του Ηράκλειτου όπου «αδηλον φανερω κρειττω», και ψάξει δηλαδή τις κρυμμένες ερμηνείες για την ακόρεστη δίψα για χρήμα και σεξ, όπου είναι κοινή σε όλους τους ανθρώπους, είτε το αποδέχονται είτε το αποσιωπούν, θα δει πως αυτή η πρωτόγονη αίσθηση που έχουμε για την απόκτηση αυτής της χαράς που κρύβει ο πλούτος και το σεξ στη βάση έχουν δύο κοινά στοιχεία....το ένα είναι το πάθος που άλογα και καθόλου ελεγχόμενα σε οδηγεί προς το αντικείμενο του πόθου... ποιος σκέφτεται την ώρα των ορμών του; Ποιος δεν ζηλεύει την άξια που έχουν τα προϊόντα που αποκτά κανείς με το χρήμα; Έστω και αν δεν μπορεί να τα έχει, θα τα θέλει και γι’ αυτό εξάλλου δουλεύει σαν σκλάβος σε όλη του τη ζωή... το άλλο κοινό στοιχείο είναι ο φόβος, γιατί ό,τι δεν μπορούμε να ελέγξουμε και να ορθολογικοποιήσουμε, το φοβόμαστε και το ξορκίζουμε...
Γιατί όμως φοβόμαστε το σεξ αλλά και το χρήμα;
Γιατί οι κρυμμένες και μαγικές δυνάμεις που έχουν, μας εξουσιάζουν χωρίς να μπορούμε να πούμε το γιατί....αν ένας άνδρας ποθήσει μια γυναίκα πολύ τρελαίνεται, πονάει, φοβάται αλλά και αν ένας απλός πολίτης σταθεί μπροστά σε έναν άλλο άνθρωπο με ισχυρή οικονομική εξουσία πάλι θα φοβηθεί ...έτσι άραγε δεν γίνονται και τα φοβερά κερδοφόρα ντιλς, όπου αυτός που έχει το χρήμα ρισκάρει ακόμα και μπλοφάρει συγκριτικά με τον άλλο, που ο φόβος της απώλειας δεν τον αφήνει να πάρει σωστές αποφάσεις...και συνήθως χάνει σε όποια συμφωνία και να κάνει.
Το σεξ έχει ένα μυστήριο που η βιολογική του άξια σε σχέση με την ιδεολογική του απέχει έτη φωτός…για σκεφτείτε πόση ηδονή υπάρχει σε χρόνο 3-10 δευτερόλεπτων που κρατά ο οργασμός και όμως γύρω από αυτό το απειροελάχιστο διάστημα ηδονής όλοι οι άνθρωποι, σε όλους τους πολιτισμούς έχτισαν μύθους, ιδεολογίες, πλούτη, έκαναν πόλεμους, σφάχτηκαν στη ποδιά της γυναίκας, μονομάχησαν κλπ..
Αλλά επίσης δεν είναι μυστήριο πως ένα χαρτί ή ένα κομμάτι μέταλλο ή μια κάρτα πλαστική, δίνει στη φαντασίωση μας τεραστία υπεράξια... το χρήμα αγοράζει γίνεται υποκείμενο και όχι προϊόν, το χρήμα εξουσιάζει αποκτά μορφή πολιτικού θεσμού, ο πλούτος τρελαίνει, δηλαδή έχει ανθρώπινη μορφή ....
Δεν είναι άραγε τεράστια η συμβολική αναπαράσταση της όποιας μορφής και να έχει το χάρτινο ή μεταλλικό προϊόν, που το κάνει μαγικό, που κάνει το ανθρώπινο μυαλό να θέλει όλο και περισσότερα άρα να κυνηγά ανεμόμυλους ηδονής σε μια κοινωνία όπου ο συμβολισμός των προϊόντων σε κάνει να ταυτίζεσαι με αυτά και να νοιώθεις ασφαλής και σεξουαλικά υγιής....μια ακριβή εικόνα του άνδρα και της γυναίκας, είτε αυτή συμβολίζεται από τα ρούχα και το αυτοκίνητο, ξέρουμε πως έλκει και παγιδεύει, ενώ γνωρίζουμε πως ότι γυαλίζει δεν είναι χρυσός, όπως στη περίπτωση και του τι είναι σέξι και τι ακριβό, κρύβεται μια ελκυστική μυθοπλασία που παράγει υπερβολικές επιθυμίες, μεγενθυμένες εικόνες που πολλές φορές η πραγματικότητα τις διαψεύδει...
Το «σκέφτομαι άρα υπάρχω» (cogito ergo sum) μπορεί να γίνει «αγοράζω άρα ζω», αλλά και »ζω γιατί είμαι σεξουαλικά ενεργός».
Πόσοι άνθρωποι δεν θα σταθούν με αμηχανία και θαυμασμό μπροστά σε ένα πλούσιο σπίτι ή σε ένα ωραίο ανθρώπινο πλάσμα, πόσοι άνθρωποι δεν θα διαλυθούν από το φόβο στο να κατακτήσουν ένα ιδιαίτερα όμορφο πλάσμα αλλά και δεν θα πάθουν ίλιγγο ή δε θα παραβιάσουν αρχές και ηθική αν τους δώσεις πολλά χρήματα;
Πόσοι άνθρωποι δεν θα φαντασιώνουν υπεράνθρωπες δυνατότητες, έως και μυθικές αν κατέχουν οικονομική εξουσία που τους κάνει να γίνονται άπληστοι και κυνικοί, άρα και φοβισμένοι ταυτόχρονα από την πιθανή απώλεια τους....
Τον ίδιο φόβο και πανικό που νοιώθει κάποιος όταν τον εγκαταλείπει το αντικείμενο του πόθου του και ειδικά τους άνδρες που καταλήγουν ακόμα και στην ανθρωποκτονία για ερωτικούς λόγους, ενώ λίγες μοιραίες αγαπημένες και απατημένες δεν αυτοκτονούν για το μοιραίο πάθος τους...
Πόσοι άνθρωποι αυτοκτόνησαν επειδή καταστράφηκαν οικονομικά αλλά και πόσοι άλλοι για την απώλεια, την εγκατάλειψη από τον ερωτά τους...
Στο μυθιστορηματικό ψεύδος και τη λογοτεχνική αλήθεια του Ντελεζ περιγράφεται η θεωρία της τριγωνικής επιθυμίας «ότι δεν έχω μου είναι αδιάφορο εκτός και αν το θελήσει κάποιος άλλος» και αυτό ισχύει και για το χρήμα αλλά και τη σχέση την ερωτική.
Άρα η κοινή προϋπόθεση της έντονης επιθυμίας για σεξ και χρήμα είναι το μυστήριο της τεραστίας φαντασιωσικής τους υπεράξιας που πολλαπλασιάζεται συνήθως από τους τρίτους που περιγράφουν με μεταφυσικές διαστάσεις αυτό το αχόρταγο τέρας που όσο και να το ταΐζουμε τόσο περισσότερο πεινά .